VUSLAT SENEYE KALDI

Malatya Belediyespor’un başkanlığını yaptığım 2005-2006 ve 2006-2007 sezonlarında bizleri, güldüren, ağlatan, sevindiren ve de üzen birçok olay yaşadık, bunları sizlere de anlatmak ve sizlerle de paylaşmak istiyorum.

O dönem üçüncü lige çıkmanın kuralları, şimdiki kurallarla kıyaslandığında daha zordu. Telafisi olmayan maçlar oynuyorduk bu çok uzun maraton bizde, teknik heyette  ve de futbolcularda çok sağlam psikoloji gerektiriyordu .

Bir yenilgi bütün hayallerinizin bitmesi anlamına gelebilirdi.

Bunu bildiğimiz için futbolcuların güvenlerini artırmak, motivasyonlarını yükseltmek için elimizden gelen her şeyi yapmaya çalışıyorduk.

2005-2006 sezonu yani başkanlıktaki  ilk senemde, zorlu bir mücadeleden sonra grup maçlarını başarıyla tamamlayıp, finale kalmayı garantilemiştik.

Finaldeki rakibimiz Tepecik spor ve karşılaşma yeri Ankara 19 Mayıs stadyumu .

İçimde ukte olan bu hikayeyi aradan oniki sene geçtikten sonra anlatabilirim diye düşünüyorum, okurlarımdan ricam kimse yazdıklarımı başka mecralara ve özellikle siyasi yöne çekmesin.

Çünkü bizi tanıyanlar çok iyi bilirler ki biz yiğidin hakkını her zaman yiğide vermişizdir.

Maç için Ankara’nın  İncek semtinde idman sahası ve, kondisyon merkezi olan bir otelde kampa girdik. Antrenmanlarımızı, ve ekibimizi, Ankara’ya geldiğimizi duyan Malatyalı hemşehrilerimiz, sağolsunlar bir an olsun bile yanlız bırakmadılar.

Özellikle Melih Gökçek ekibinden o dönem Ankaraspor la ilgilenen, hemşehrimiz Emin Katiboğlu her an yanımızda oldu.

Yanlış hatırlamıyorsam o dönem yedi milletvekilimiz vardı. Altısı Ak parti, biri Mevlüt Aslanoğlu.

Pazar günü oynayacağımız final maçına, Malatya basını gereken ilgiyi gösterdiği için milletvekillerimizin maçtan haberleri olmuştur diye düşündüm, fakat yinede Başkan olarak benim maça davetimin daha doğru bir davranış  olacağını düşünerek, her milletvekilimi arayarak maça davet ettim. Kimine ulaştım, kimine ulaşamadım, kimi geri dönüş yaptı kimi yapmadı! Her neyse herkesin maçtan haberi oldu .

Rahmetli Mevlüt Aslanoğlu ‘nu henüz tanımıyordum, kendinde telefonum da kayıtlı değildi. Herhangi bir vatandaş gibi aradım, telefonu açılmadı. Hellalleştiğim için rahatlıkla söyleyebilirim; Demekki Mevlüt bey de tanımadığı, sıradan vatandaş!telefonlarına bakmıyor diye düşündüm ve üzüldüm .

Bir müddet sonra telefonum çaldı, arayan Mevlüt beydi,

-“Bu numaradan beni aramışsınız ”  diyerek söze başladı ,

Bende kendimi tanıttım ve davetimi yaptım. Hangi otelde kaldığımızı ve kaç kişi olduğumuzu sordu, vedalaştık telefonu  kapattı.

Akşam üzeri resepsiyondan misafirimin olduğunu belirten bir telefon aldım. Aşağı indiğimde elinde karanfil demetiyle beni bekleyen Mevlüt beyi gördüm.

Kaç kişi olduğumuzu niye sordu diye merak ediyordum, meğer kişi sayısınca karanfil almak için o soruyu sormuş. Uzatmayayım, takımı çağırdım, onlara başarı dileklerini sundu birer tane karanfil verip Pazar günü Kıbrıs ta bir programı olduğunu maça gelemeyeceği için üzgün olduğunu belirtti.

Bir çay içtikten  sonra ayrıldı ….

Kampımıza başka bir siyasiden ziyaret gerçekleşmedi.

Esas üzüntüm stada geldikten sonra oldu . Futbolcu ve teknik ekibe başarı diledikten sonra ,maçı izlemek için protokol tribününe çıkınca şok oldum .

İstanbul’un küçük bir ilçesi olan Tepecik ‘e destek için ilçenin Belediye başkanı, Kaymakamı, Mal müdürü, parti ayırımı yapmadan siyasi partilerin ilçe başkanları velhasıl Tepecikte üst düzey bürokrat kim varsa hepsi tribünde yerlerini almışlardı.

Koskoca! Malatya Belediyespor’u desteklemeye gelenlere baktım ,…

Hiç bir milletvekili, hiç bir genel müdür, bürokrat tenezzül buyurup maçımıza gelmemişlerdi .

Koskoca ! Malatya Belediyespor ‘u desteklemeye gelenler ,arka tarafta Malatyalı birkaç spor adamı…

Taraftarlara hiç bir sözüm yok, onlar her zamanki gibi ellerinden gelenin fazlasını yaptılar…

Nasıl bozulduğumu ve üzüldüğümü anlatamam ,

Biz maçı tribünde kaybetmiştik.

Futbolcular çok duygusal ve algıları yüksek insanlardır…

Tribündeki bu ilgisizliğin onları etkilemediğini söylemek saf dillik olur ve tribündeki bu ağır yenilgimizin sahaya yansımaması için çok dua ettim,

Ama maalesef bu yenilgi bize sahada da yenilgi getirdi.

Ve vuslat bir sonraki seneye kaldı …

Malatya tabiriyle kesemizden gittin Mevlüt Aslanoğlu , mekanın cennet olsun…