ZENGİN BABA

Hani bir hikaye anlatılır ya ;

Zengin bir baba zenginliğin nimetlerini anlatmak için çocuğunu bir köye götürür

Ve fakir bir köylüye gün boyu misafir olurlar .

Çocuk, akşama kadar  köyde vakit geçirir ,

Arkadaş olduğu çocuklarla oyunlar oynar ,

Bahçelerde meyve toplar, derelerde çimer,

Gün bitiminde, dönüş yolunda babası sorar ;

-İnsanların ne kadar fakir olduklarını gördün mü oğlum?

-Evet, gördüm baba …

-Peki ne öğrendin ?

Oğlu cevap verir ;

-Bizim evde zar zor bakabildiğimiz bir köpeğimiz var, onlarınsa dört.

-Bizim bahçede küçük bir havuzumuz var, onlarınsa sonu olmayan dereleri .

-Bizim bahçede birkaç tane elektrikli lamba var, onlarınsa sonsuz yıldızları .

-Bizim görüş alanımız beş on metreyle sınırlı, onlarınsa önünde sonsuz ufukları var.

Baba şaşırmıştır, diyecek bir şey bulamaz .

-Oğlan devam eder

-Ne kadar fakir olduğumuzu gösterdiğin için teşekkür ederim baba …

Sizin hiç köy hayatınız oldu mu?

Ben şehirde doğdum ve büyüdüm, ancak tatillerde köye dayımın ve yengemin yanına giderdim …

Harman zamanı, öküzlerle döven sürmek …

Damda yıldızları seyrederek yatmak …

Yeğenlerimle boğuşmak …

Derelerde çimmek…

Köy kahvesinde, dayımla arkadaşlarının sohbetini dinlemek…

Kuzuları yaymak, gıdiklerle oynamak

Ata binmek …

Pin den taze taze  yumurtaları toplamak…

En hoşlandığım şeylerdi .

Agğhpun kokusu bile …

Güzel gelirdi

Köyün bir tek çeşmesi vardı  ve onu nasıl sahiplenirlerdi, unutamam .

Hepsi bizim Çeşme derdi .

En sevmediğim de çeşme’den su getirmekti, çünkü sıra olurdu …

Her köyün bir delisi vardır ya, bizim köyün delisi de Şahin adında bir çocuktu.

Şahin’le saklambaç oynardık

Yıllar sonra gittiğimde Şahin ‘in saçları ağarmış, bir hayli yaşlanmıştı .

Daha sonra öldüğünü duydum.

O kadar çok unutamadığım ve şehirde yaşayamayacağım anım var ki …

Ben de o çocuğa katılıyorum …

Şehirde gerçekten çok fakiriz …

Atilla KANTARCI