“Keşke bıraksaydınız. Belki tevbe ederdi de, Allah tevbesini kabul ederdi”

419… Nuaym b. Hezzâl, babasını (Hezzâl)’ın, şöyle dediğini rivayet etmiştir:

Mâ’iz b. Mâlik babamın yanında kalan bir yetimdi. Mahalleden bir Ca­riyeyle cinsî ilişki kurdu. Babam kendisine:

“Rasûlullah (s.a)’e git, yaptığını haber ver. Belki senin için (Allah’tan) bağış diler” dedi. Bunu, Mâiz için bir çıkış yolu bulunur umuduyla istemişti.

Mâiz, Râsûlullah’a gelip:

“Yâ Rasûlullah! ben zina ettim. Bana Allah’ın Kitabını (n hükmünü) uygula” dedi.

Rasûlullah ondan yüz çevirdi. Mâiz dönüp tekrar;

” Yâ Rasûlullah! Ben zina ettim. Bana Allah’ın kitabım (n hükmünü) uygula” dedi.

Rasûlullah yine ondan yüz çevirdi. Ama Mâiz tekrar dönüp: “Yâ Ra­sûlullah ! Ben zina ettim. Bana Allah’ın Kitabını uygula dedi.” Nihayet bunu dört kez söyleyince, Rasûlullah (s.a):

“Sen bunu dört kez söyledin. Kiminle zina ettin?” dedi. Mâiz:

” Falan kadınla”

Onunla birlikte yattın mı? -Evet

Derin onun derisine değdi mi? -Evet

Onunla cinsel ilişkide bulundun mu? -Evet

Bunun üzerine Rasûlullah (s.a) recmedilmesini emretti. Mâiz, Harre’ye götürüldü. Recmedilip de (recmedilmeye başlanıp da) taşın acısını hisse­dince sabredemedi, (recmedildiği yerden) çıkıp kaçtı. Arkadaşları yetişe­mediği halde Abdulah b. Üneys yetişip, bir deve inciği[186] aldı ona atıp Öl­dürdü. Sonra Rasûlullah (s.a)’e geldi ve bunu kendisine haber verdi.

Rasûlullah (s.a):

“Keşke bıraksaydınız. Belki tevbe ederdi de, Allah tevbesini kabul ederdi” buyurdu.[187]